شما با ساز داربوکا آشنایی دارید؟ داربوکا یا تمپو یکی از سازهای کوبه ای پرطرفدار در جهان است که از پوست و بدنه ای جامی شکل در دو نوع فلزی و سفالی ساخته می شود تشکیل شده است. داربوکا و تمپو های فلزی از جنس آلومینویم ، مس ، چدن و غیره ساخته می شوند که عموما دارای پوست مصنوعی هستند و برای داربوکا های سفالی اکثرا از پوست طبیعی استفاده می شود. داربوکا در اصل مربوط به کشور های خاورمیانه است که در این میان تفاوت هایی بین فرهنگ های عربی ، ترکی و ایرانی دیده می شود. داربوکا در موسیقی عربی طبله یا دربوکه گفته می شود که نقشی بسیار کلیدی و اساسی ایفا می کند و بخش جدا ناشدنی از موسیقی بزمی و شاد اعراب است که عموما با رقص همراه است. در موسیقی ترک نیز این ساز دارای اهمیت بالایی است و با نام هایی همچون داربوکا و دمبک شناخته میشود. تکنیک های نوازندگی ترک ها برای داربوکا مشخصه های خاص خود را دارد که از جمله ی آن می توان به تکنیک های پیچیده ی انگشتان دست اشاره کرد که این ساز را به یکی از کامل ترین سازهای کوبه ای معاصر تبدیل کرده است. در فرهنگ ایرانی هم داربوکا عموما با نام تمپو شناخته می شود. داربوکا سازی محبوب بوده و در انواع سبک های موسیقی ایرانی دیده می شود . داربوکا در موسیقی سنتی ، تلفیقی و پاپ ایرانی مورد استفاده قرار میگیرد و همچنین در موسیقی بومی جنوب ایران نقشی اساسی دارد که هم بصورت مستقل و هم در ترکیب با ساز های کوبه ای دیگر مانند ضرب استفاده می شود. علاوه بر این ها داربوکا سازی چند فرهنگی می باشد که امروزه از آفریقا تا هند و حتی در موسیقی مدرن غربی مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله نوازندگان برجسته ی داربوکا می توان از استاد حمدی آکاتای نام برد.
1399-04-19
يکي از بحثهاي هميشگي در مورد سازهاي ملي و خصوصاً تار نگه داشتن کوک در حين نوازندگي است.
1399-04-19
2 – مورد ديگر وجود سيمهاي نازک و ظريفي است که در تار استفاده ميشود.
1399-04-19
اما به نظر مهمترين علت جا به جا شدن کوک را در مسئلهاي ميتوان يافت که کمترين دقت در آن ميشود.